Kliknij tutaj --> 🌖 jak wygląda pies pudel

W większości przypadków natychmiast po ugryzieniu zwierzę zaczyna jęczeć. Jeśli pszczoła ugryzła zwierzę w twarz, natychmiast pojawia się asymetria, co jest bardzo uderzające. Aby zrozumieć, jak wygląda pies ugryziony przez pszczołę, poniższe zdjęcie pomoże. Jeśli pies połknął owada, ugryzienie mogło spaść na język. Pudel odmiany toy nadaje się zarówno dla rodzin z dziećmi, jak i osób starszych. Pies łatwo dostosowuje się do panujących warunków, podporządkowuje się poleceniom i okazuje sympatię wszystkim domownikom. Należy przy tym pamiętać, że odmiana toy jest bardzo mała i warto pilnować, aby dzieci obchodziły się z psem w sposób Pudel Toy to niewielki, elegancki piesek, mający 24-28 cm w kłębie i ważący około 3-4 kg. Jego czaszka jest zaokrąglona, stop niezbyt wyraźny, kufa wydłużona. Uszy długie i płaskie, przylegające do policzków. Oczy w kształcie migdałów, patrzące bystro i czujnie. Zgryz nożycowy, uzębienie mocne i kompletne. Historia pochodzenia i jak wygląda na zdjęciu Podstawą usunięcia pudli karłowatego były królewskie duże pudle, które były szczególnie popularne w wieku XV-XVI. . Wiadomo, że początkowym celem pudle było polowanie na ptaki wodne, ale nadal nie ma zgody co do ich pochodzenia . Pudle charakteryzuje ich proporcjonalna budowa ciała. Ich sierść składa się pojedynczej warstwy gęstych loków, które psy tej rasy gubią w znikomych ilościach. Krótko przystrzyżone włosy powinny tworzyć skręt bardzo blisko ciała. Pudle mogą występować w niemal każdym kolorze, o ile tylko cała ich sierść jest jednolicie Site De Rencontre 100 Gratuit En Suisse. Data aktualizacji: 20-07-2022 Pudel miniaturowy zaliczany jest do jednych z najbardziej inteligentnych ras wśród psów. To także niezwykle wesołe zwierzę, które jest jednocześnie bardzo czułe oraz bystre. Decydując się na tą rasę psa, warto jednak zachować ostrożność, ponieważ wymaga ono poświęcenia mu sporej uwagi. Jakie są jego najważniejsze cechy? Na co warto w szczególności zwrócić uwagę decydując się na tę rasę? Przygotowaliśmy dla Ciebie odpowiedzi na te i inne pytania. Zobacz, co musisz wiedzieć, zanim pudel miniatura pojawi się w Twoim domu. Jak wygląda pudel miniaturowy? Pudel miniaturowy odznacza się bardzo szlachetnym wyglądem. Jego cechami głównymi jest stosunkowo smukły pyszczek oraz długa szyja. Charakterystycznym elementem rasy jest również kręcona oraz bardzo obfita sierść, o którą należy odpowiednio zadbać. Wyróżnia się kilka najpopularniejszych umaszczeń, z jakimi można się spotkać. Do najbardziej popularnych zaliczyć można: szarą, białą, brązową, czarną, red. Pudel miniatura – jakie są odmiany tej rasy? Pudel miniaturowy nie ma podziału na inne odmiany, jak ma to miejsce w przypadku innych ras psów. Możliwe jest jedynie spotkanie się z innym nazewnictwem. Najczęściej spotykanymi określeniami tej rasy są: Barbone, Caniche, Miniature Poodle. Główna rasa pudli dzieli się natomiast na trzy podstawowe wielkości – psy duże, średnie oraz najmniejsze, innymi słowy - standardowe, miniaturowe i toy. Dwie ostatnie odmiany są często ze sobą mylone, jednak jeśli porównać pudla miniaturkę i pudla toy, można łatwo zobaczyć, że psy miniaturowe są większe niż odmiany toy. Źródło: Pudel miniaturowy - charakter psa Pudel miniatura to stosunkowo mały pies. Warto jednak pamiętać, że wygląd szczeniaka nie świadczy o wyglądzie dorosłego osobnika. Miniatura tej rasy to psy cechujące się bardzo dużym przywiązaniem do człowieka, ale również i dużym temperamentem. Pudel miniaturka za wszelką cenę będzie chciał brać czynny udział w codziennych obowiązkach swojego właściciela. Dużą zaletą rasy jest możliwość dostosowania się nawet do zamkniętych przestrzeni, co jest szczególnie ważne dla wszystkich mieszkających w blokach. Warto jednak pamiętać, że rasa ta potrzebuje, aby zapewnić jej dużo aktywności fizycznej, ale również umysłowej. Pudel miniatura to idealny stróż, jednak nie należy obawiać się agresji wobec obcych osób. Psy tej rasy nie lubią spędzać czasu w samotności. Kluczowe jest zatem poświęcanie czworonogowi dużej ilości uwagi oraz czasu – szczególnie jeżeli będzie musiał zostawać sam w domu. W przeciwnym przypadku rasa ta będzie chciała zwrócić na siebie uwagę. Objawiać się to może niszczeniem przedmiotów. Jakiego żywienia wymaga pudel miniaturowy? Karmienie miniaturki pudla uzależnione jest od wieku psa. W przypadku szczeniaków konieczne jest stosowanie karmy przeznaczonej dla miniaturowych ras. Dzięki temu pudel miniatura nie będzie miał problemów z przyjmowaniem pokarmu. W przypadku dorosłych osobników dieta powinna być wzbogacona o kwasy omega-3 oraz omega-6 – wpływają one bezpośrednio na doskonałą jakość sierści oraz skóry czworonoga. Pudel miniatura powinien być karmiony do trzech razy dziennie. Może być to także domowe jedzenie dla psa. Po posiłku należy unikać jego aktywności fizycznej przynajmniej przez pół godziny. Pies senior z tej rasy powinien otrzymywać dostosowaną karmę dla psów w podeszłym wieku. Starsze psy potrzebują znacznie mniej kalorycznego jedzenia – uwarunkowane jest to tendencją do przybierania zwierzęcia na wadze. Warto jednak zwrócić uwagę na podawaną karmę – w przypadku zaawansowanego wieku, pudel miniatura może borykać się z problemem niedowagi. Źródło: Jaki wzrost i wagę osiąga pudel miniatura? Pudel miniatura to stosunkowo niewielki pies. Dorosłe osobniki osiągają maksymalnie od 28 do 38 centymetrów wysokości. Waga odpowiednio karmionego pudla waha się w przedziale od 4 do 7 kilogramów. Trzeba jednak zaznaczyć, że wymiary te są orientacyjne. W przypadku niewłaściwie prowadzonej diety zwierzęcia jego waga może znacznie odbiegać od przyjętych standardów. Warto pamiętać, że otyłość u tej rasy nie jest wskazana. Czy pudel miniaturka jest podatny na choroby? Bardzo dobrą wiadomością dla wszystkich decydujących się na pudla miniaturkę jest fakt, że psy te nie należą do ras, które często chorują. Bardzo często określane są również rasą psów długowiecznych. Warto jednak pamiętać, że nie oznacza to sytuacji, w której pudel nie będzie wcale chorował. Do najczęstszych chorób, z jakimi można się spotkać u pudla miniaturowego zalicza się choroby oczu oraz problemy z układem kostnym. Należy więc profilaktycznie wybierać produkty, które zapewnią dobrą kondycję zębów u psa. Uchroni je to przed zbyt szybkim psuciem się uzębienia. Rasa ta ma tendencję do znacznie mocniejszego odkładania się osadu kamienia na zębach, dlatego profilaktyczne przekąski czyszczące zęby są bardzo wskazane. Źródło: Jak wygląda pielęgnacja, której wymaga pudel miniaturka? Pudel miniaturka wymaga odpowiedniej pielęgnacji. Jeżeli nie masz czasu dla pielęgnacji pudla, nie powinieneś decydować się na tę rasę. Pudle wymagają regularnego strzyżenia, oznacza to przynajmniej kilka wizyt w ciągu roku. Po każdym spacerze pudel wymaga przeglądu sierści – konieczne jest usunięcie wszelkich małych gałązek oraz liści, które mogłyby zaplątać się w jego gęstą sierść. Jeżeli pudel będzie obcinany na krótko, wówczas należy zapewnić mu ubranie, które chronić go będzie przed przeziębieniem. Wyróżnić można cztery podstawowe sposoby strzyżenia pudla: lew amerykański – cięcie oparte na kwadracie, którego celem jest podkreślenie długiej szyi zwierzęcia, efekt ten uzyskuje się poprzez wymodelowanie grzbietu zwierzęcia, lew kontynentalny – najbardziej klasyczna i najstarsza fryzura dla pudli, cięcie przypomina amerykańskiego lwa, lecz bez pomponów pozostawionych na ogonie oraz części lędźwiowej, puppy clip – strzyżenie oparte na kwadracie, w tym wypadku jednak pozostawia się długie włosy na kończynach zwierzęcia, federal – korpus mocniej ostrzyżony – w szczególności stopy, ogon czy brzuch. W tym strzyżeniu pozostawia się charakterystyczne pompony, w szczególności na końcu ogona. Pudel miniaturowy – dla kogo będzie to odpowiednia rasa? Pudel miniaturowy to niezwykle inteligentna rasa psów. Zwierzę odznacza się bardzo dużym sprytem. Przedstawiciele tej rasy nie lubią jednak złych bodźców zewnętrznych, wszystko dlatego, że psy te są bardzo wrażliwe. Pudel miniaturka uwielbia aktywność fizyczną, dlatego będzie idealnym kompanem dla wszystkich lubiących aktywny wypoczynek. Należy pamiętać o zapewnieniu zwierzęciu aktywności fizycznej – w szczególności wtedy kiedy pozostaje on sam przez dłuższy okres czasu. Jak wygląda tresura pudla miniaturowego? Pudle należą do bardzo inteligentnych oraz sprytnych zwierząt. Poświęcenie odpowiedniej ilości czasu pozwoli w stosunkowo krótkim czasie opanowanie większości komend. Jeżeli pudel jest odpowiednio stymulowany bardzo chętnie nawiązuje współpracę ze swoim opiekunem. Naukę zawsze warto przeprowadzać wtedy kiedy pies jest wypoczęty oraz zrelaksowany. Naukę należy rozpocząć już od pierwszego dnia, w którym czworonóg po raz pierwszy zawita do Twojego domu. Bardzo wiele osób odkłada naukę zwierzęcia kierując się ich niewinnym wyglądem. Jest to najczęstszy błąd popełniany podczas szkoleń. Źródło: Jak zachowuje się pudel miniaturka w stosunku do innych zwierząt? Dużą zaletą pudla miniaturowego jest jego akceptacja innych psów. Akceptuje on ich obecność pod warunkiem, że te nie będą mu się narzucały. Psy te doskonale dogadują się ze starszymi zwierzętami, jednak nie oznacza to, że nie potrafią nawiązać kontaktu z młodymi psami lub szczeniakami. Pudel miniaturka jest przyjaźnie nastawiony do kotów w swoim otoczeniu. Jeżeli posiada się kota, pies będzie traktował go, jako członka swojego stada – chętnie będzie go obserwował oraz zachęcał do zabawy. Największy problem stanowią obce koty spotkane na spacerze – wówczas często może chcieć gonić obcego kota. Jaka smycz dla pudla miniaturki będzie najlepsza? Już od pierwszych chwil pudla w domu należy przyzwyczajać go do obroży oraz smyczy. Najlepsze będą modele regulowane, które można zwiększać wraz ze wzrostem czworonoga. Warto pamiętać, że zarówno obroża, jak i smycz nie powinny być ciężkie i problematyczne dla zwierzęcia. Wielkość smyczy powinna być dopasowana do wielkości psa. Jeżeli pojawia się problem w dopasowaniu odpowiedniej smyczy dla miniaturki pudla, warto wybrać profesjonalny sklep, w którym znajdzie się wskazówki dotyczące najlepszych rozwiązań. Pudel miniaturka – cena psa Ceny pudla miniaturki zaczynają się już od około 2 tysięcy złotych. W zależności od wybranej hodowli, umaszczenia oraz rodowodu, koszt kupna wymarzonego psa może znacząco rosnąć. Ceny niektórych osobników mogą sięgać nawet zawrotnej kwoty 10 tysięcy złotych. Warto pamiętać, że cena uzależniona jest przede wszystkim od renomy hodowli oraz rodowodu, jaki zwierzę posiada. Źródło: 📍 Ile żyje pudel miniaturowy? Pudel miniatura cechuje się stosunkowo długim okresem życia. Dbając o odpowiednią dietę, regularne wizyty u weterynarza oraz zapewniając mu odpowiedni ruch, rasa ta może dożyć nawet 15 lat. 📍 Ile kosztuje pudel miniaturowy? Cena pudla miniaturowego uzależniona jest od wielu czynników. Najważniejszym z nich jest fakt czy pies ma rodowód. Standardowo ceny zaczynają się od 2 tysięcy złotych i dochodzą nawet do 10 tysięcy. 📍 Ile waży pudel miniaturowy? Pudle miniaturowe dorastają do 28-35 centymetrów wysokości w kłębie. Ich waga jest stosunkowo niewielka – średnio wynosi od około 4 do 7 kilogramów. Pudel jest psem wyjątkowo zdrowym, nierzadko w dobrej formie dożywa nawet 17 lat. Najbardziej odporne są pudle średniej wielkości, najwięcej problemów zdrowotnych występuje u pudli miniaturowych. Wśród schorzeń, które najczęściej spotyka się u psów tej rasy wymienić trzeba dziedziczne choroby oczu: zaćmę oraz postępujący zanik siatkówki oraz problemy skórne. U małych odmian zdarza się zwichnięcie rzepki, ale prawdziwie wielkim problemem jest osadzanie się kamienia nazębnego. Jest to niestety problem wielu psów należących do ras miniaturowych. Wzorzec FCI nr 172 / wersja angielska PUDEL (Caniche) n° 172/ POCHODZENIE: Francja. DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa. KLASYFIKACJA : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 2 Pudle. Nie podlegają próbom pracy. ZARYS HISTORII RASY:Etymologicznie, francuskie słowo “caniche” pochodzi od “cane”, francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim nazwa “la caniche”, określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia „barbet” i „caniche” /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia. Hodowcy włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w oryginalnym typie i o jednolitym umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi upodobaniami. WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z charakterystyczną, kędzierzawą szatą – lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i dumnego. ISTOTNE PROPORCJE: - Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki. - Długość tułowia/ mierzona między łopatką, a guzem kulszowym/ przekracza nieco wysokość w kłębie. - Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu. - Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w kłębie. USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej lojalności oraz łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do towarzystwa. GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia. Głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu. Osie podłużne nieco rozbieżne. Łuki brwiowe: Umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią. Bruzda czołowa: Szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny). Stop: Słabo TWARZOCZASZKI: Nos: Dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza. Czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowy u pudli brązowych; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych – brązowy lub czarny. Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki. Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, nie linia dolnej wargi. Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych. Kąciki warg nie mogą być przesadnie zaznaczone. Szczęka i żuchwa oraz zęby: Zgryz nożycowy. Mocne zęby. Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki jarzmowe bardzo mało wydatne. Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu. Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono płowych mogą być brązowe lub czarne. Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią. Płaty uszu powinny sięgać do kącików warg. SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco mniejsza, niż długość głowy. TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie wysokość w kłębie. Kłąb: Umiarkowanie rozwinięty. Grzbiet Krótki. Linia grzbietu harmonijna i zwarta. Wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża. Lędźwie: Mocne i umięśnione. Zad: Zaokrąglony, ale nie opadający. Pierś: Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko. Klatka piersiowa: Sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości. U dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części tylnej. Brzuch i słabizny: podkasanie zaznaczone, ale nie przesadnie. OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi. Może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione. W spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu – niesiony ukośnie. KOŃCZYNY:KOŃCZYNY PRZEDNIE: Idealnie proste i równoległe ; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w kłębie. Łopatki: Dobrze ukątowane i umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową kąt 110°. Ramię: Długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki. Staw nadgarstkowy: Tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia. Śródręcze: Silne i – widziane z boku – niemal proste. Przednie łapy: Raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury – czarne u czarnych i srebrnych pudli; czarne lub brązowe u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie kolorów – od rogowego po czarny. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czarnych – brązowe lub TYLNE: Widziane z tyłu – równoległe ; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie widoczne. Staw skokowy dość dobrze ukątowany. Kąty : biodrowo-udowy, piszczelowo-udowy i piszczelowo-skokowy, powinny być dobrze zaznaczone. Udo: Dobrze umięśnione i silne. Śródstopie: Raczej krótkie i proste. Pudel powinien rodzić się bez palców szczątkowych na kończynach tylnych. Tylne łapy: Takie, jak przednie. CHÓD/RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście. SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne, pomarańczowo-płowe (morelowe) i czerwonopłowe, muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana jest srebrna barwa skóry. SZATA:WŁOS: Lokowaty : Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty, równej długości ; powinien także tworzyć równe loki. Sznurowy: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 Jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa). Brązowa: Powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone. Srebrna: Musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel. Morelowa (pomarańczowo-płowa): Musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego koloru. Czerwona (czerwono-płowa): Musi być jednolita na całym ciele. Absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej). Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane. WYMIARY: Pudle duże: Powyżej 45 cm do 60 cm, z tolerancją 2 cm powyżej. Duży pudel musi być powiększoną i rozwiniętą kopią pudla średniego, zachowującą jego cechy. Pudle średnie: Powyżej 35 cm do 45 cm. Pudle miniaturowe: Powyżej 28 cm do 35 cm. Pudel miniaturowy musi przypominać pomniejszonego pudla średniego, zachowując – na tyle, na ile jest to możliwe – takie same proporcje. Nie może wykazywać żadnych cech skarłowacenia. Pudle toy: Powyżej 24 cm do 28 cm (pożądany ideał: 25 cm), z tolerancją -1 cm. Toy pudel przypomina pudla miniaturowego i zachowuje te same ogólne proporcje, spełniając wszystkie wymogi wzorca. Wszelkie oznaki skarłowacenia są niedopuszczalne; jedynie guz potyliczny może być słabiej zaznaczony. WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. - Karpiowaty lub łękowaty grzbiet. - Zbyt nisko osadzony ogon. - Nadmierna pobudliwość. - Zęby: Brak 2 P1 nie jest brany pod uwagę Brak jednego P2 lub symetryczny brak dwóch P2. - Brak M3 nie jest brany pod uwagę POWAŻNE WADY: - Częściowa depigmentacja nosa. - Bekasi nos. - Spiczasta kufa. - Wypukły grzbiet nosa. - Zęby: Niesymetryczny brak dwóch PM2. - Oczy zbyt duże lub zapadnięte, niewystarczająco ciemne - Zbyt krótkie uszy. - Opadający zad. - Ogon zagięty nad grzbietem. - Zbyt strome kątowanie kończyn tylnych. - Chód posuwisty lub z długim wykrokiem. - Rzadka, miękka lub twarda szata. - Maść niezdecydowana lub niejednolita: srebrna przeczerniona lub biaława srebrna; spłowiała pomarańczowo-płowa (morelowa), kremowa, beżowa lub zbyt ciemnobrązowa u pudli brązowych. WADY ELIMINUJĄCE: - Agresja lub nadmierna nieśmiałość. - Całkowita depigmentacja nosa. - Brak typu, zwłaszcza głowy. - Tyłozgryz lub przodozgryz. - Zęby: Brak 1 siekacza, 1 kła lub 1 zęba łamacza (górne P4, dolne M1). Brak jednego P3 lub P4. Brak trzech lub więcej P (z wyjątkiem P1). - Brak ogona lub naturalnie krótki ogon. - Palce szczątkowe lub ślad po palcach szczątkowych na tylnych kończynach. - Szata niejednolitego koloru. - Białe łaty. - Biała sierść na łapach. - Wzrost powyżej 62 cm u pudli dużych i poniżej 23 cm u toy pudli. - Wszelkie oznaki skarłowacenia: okrągła czaszka, brak guza potylicznego, zbyt wyrazisty stop, wyłupiaste oczy, zbyt krótka i zadarta kufa, cofnięta żuchwa. - Bruzda pośrodkowa prawie niewidoczna. - Bardzo lekki kościec u pudli toy. - Zagięty ogon, z końcem opadającym na słabiznę lub zad. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. Dodatek do wzorca - Uznane fryzury wystawowe. Fryzura „na lwa”: Pudle, zarówno o lokowatej, jak i sznurowatej szacie,, powinny mieć ostrzyżone kończyny tylne, aż do żeber. Strzyże się również: kufę – od dolnej powieki w górę i w dół; policzki; przednie i tylne kończyny, oprócz mankietów lub bransolet i dozwolonych, dodatkowych partiach sierści na kończynach tylnych; ogon, z pozostawieniem okrągłego lub podłużnego pompona. Wąsy wymagane są u wszystkich osobników. Dopuszczalne jest pozostawienie włosa, zwanego „portkami”, na przednich kończynach. Fryzura „nowoczesna”: Pozostawienie włosa na czterech kończynach jest dopuszczalne jedynie pod warunkiem, że przestrzega się następujących zasad: 1. Należy wystrzyc: a) dół kończyn przednich – od pazurów do wysokości palca szczątkowego /pierwszego palca/; dół kończyn tylnych – do takiej samej wysokości. Strzyżenie maszynką, ograniczone do samych palców, jest dopuszczalne b) głowę i ogon, według zasad opisanych powyżej. Można wyjątkowo dopuścić przy tej fryzurze: - pozostawienie pod żuchwą krótkiego włosa, nie dłuższego, niż 1 cm, którego krańce powinny zostać ścięte równolegle do żuchwy. Tzw. „kozia broda” nie jest dopuszczalna. - skrócenie pompona na ogonie. 2. Należy skrócić włos na tułowiu, dla uzyskania efektu „lśniącego jedwabiu”, mniej więcej do długości 1 cm. Długość szaty wzrasta stopniowo wokół żeber i w górnych partiach kończyn. 3. Należy uporządkować: a) włos na głowie – tak, by tworzył kask (czuprynę) umiarkowanej wysokości, jak również poniżej wzdłuż szyi do kłębu, oraz na froncie – równomiernie, bez przerw, aż do wystrzyżonej części łap, wzdłuż lekko ukośnej linii od szczytu mostka w dół. Szata na górnej części uszu i do 1/3 ich długości, może być ostrzyżona nożyczkami lub ogolona maszynką w kierunku „z włosem”. Na dolnej części ucha należy pozostawić włos, którego długość rośnie stopniowo od góry do dołu, kończąc się frędzlami, które można wyrównać. b) włos na nogach – „portki” lub „pantalony”, odcinają się wyraźnie od gładko wystrzyżonych łap. Długość włosa stopniowo wzrasta ku górze –osiągając na łopatkach i udach długość 4-7 cm /mierzoną przy wyprostowanym włosie/ – proporcjonalnie do wielkości psa, jednak należy unikać wrażenia bufiastości. „Pantalony” na kończynach tylnych nie mogą przeszkadzać dostrzec typowego dla pudla kątowania. Wszelkie inne, fantazyjne strzyżenia, nie odpowiadające powyższym normom wzorcowym, stanowią wady eliminujące. Niezależnie od tego, którą z wzorcowych fryzur zastosowano, nie może ona wpływać na ocenę na wystawie – oznacza to, że wszystkie psy tej samej klasy, w którejkolwiek z fryzur wzorcowych oceniane są jednakowo. Fryzura „angielska”: Prócz „lwich” motywów na kończynach tylnych, pozostawia się dodatkowo mankiety i bransolety. Na głowie pozostawiony jest kask /grzywka/. W przypadku tego typu strzyżenia, wąsy są elementem dowolnym. Dopuszcza się brak wyraźnej granicy strzyżenia szaty na tylnych kończynach. Kask /grzywka/ nie elementem dowolnym (zabrania się używania lakieru do włosów i wszelkich podobnych mu substancji w celu utrzymania stabilnej fryzury). Pudle, które nie zostały ostrzyżone według wzorca, nie będą (do czasu pozostawania w niewłaściwej fryzurze) oceniane, ani nagradzane podczas wystaw i oficjalnych pokazów, jednakże nie eliminuje ich to z hodowli. Źródło: Berneński pies pasterski zmieszany ze standardowym pudlem jest czasami nazywany Bernedoodle. Psy zwykle mają pofalowaną, nierzucającą się sierść. Są w kolorze czarnym, czarnym i brązowym lub czarnym, brązowym i białym (trójkolorowym). Różnią się wielkością, ale zazwyczaj ważą ponad 50 funtów. Niektóre Bernedoodles mają proste berneńskie płaszcze. Inni mają bardzo kręcone płaszcze typu pudel. Potrzebują umiarkowanych ilości ćwiczeń i mają tendencję do robienia doskonałych domowych zwierząt. Muszą być regularnie szczotkowane. O ile nie mają prostych warstw typu berneńskiego, muszą być regularnie przycinane. Niektóre Bernedoodles mogą mieć silną wolę. Wszyscy Bernedoodles skorzystają ze szkoleń i socjalizacji. Rasy psów – Pudel osób hołduje stereotypowi głoszącemu, że pudle to psy delikatne, wręcz zblazowane. Prawdą jest jednak fakt, że należą do najinteligentniejszych i najbardziej przyjaznych człowiekowi ras, na co nie wskazuje pełen wdzięku chód i nieco hrabiowskie futro. Klasyfikacja 9: Psy ozdobne i do towarzystwaSekcja 2: PudleNie podlega próbom pracyPudel się, że pudel to rasa pochodzenia niemieckiego, nazywana Pudelhund. Standaryzacji dokonano jednak we Francji, gdzie wykorzystywano pudle jako dowodne aportery. Ze względu na dużą popularność rasy w tym kraju uznano ją za rasę narodową europejski znał pudle na długo przed przywiezieniem ich do Anglii; liczne rysunki autorstwa niemieckiego artysty Albrechta Dürera przedstawiają te psy. W XVIII-wiecznej Hiszpanii pudle również cieszyły się ogromną popularnością, o czym świadczą dzieła Francisca Goi. Żaden inny kraj, poza Francją za czasów panowania Ludwika XVI, nie oszalał jednak w takim stopniu na ich rozmiary została wyhodowana w co najmniej trzech rozmiarach:standardowym (pudel duży)miniaturowym„kieszonkowym” (Toy dog)Wg AKC najstarszą odmianą jest rasa o rozmiarach standardowych (czyli pudel duży), był on zatem podstawą hodowlaną dla pozostałych dwóch odmian. Pudel w przeszłości, jak i dziś pudle wykorzystywane są jako aportery wodne, dlatego świetnie współpracują z myśliwymi. Duża zasługa tkwi w nieprzemakalnym futrze, które umożliwia pływanie. Generalnie, wszyscy krewni pudla dużego są uznawani za dobrych pływaków, choć jeden członek tej rodziny, specjalizujący się w wyszukiwaniu trufli (tzw. pudel truflowy), unikał wody. Wykrywanie trufli było powszechnie praktykowane w Anglii, później w Hiszpanii i Niemczech, gdzie jadalne grzyby uznawane były za przysmak. Do ich wyczuwania i wykopywania preferowano mniejsze psy, aby uniknąć zbyt wielu uszkodzeń trufli masywnymi łapami. Niewykluczone zatem, że pudle krzyżowano z terierami, aby stworzyć idealnego „wykrywacza trufli”.Inną rolę zaczęły spełniać w okresie II wojny światowej, kiedy stały się psami wojskowymi (choć, prawdopodobnie, pracowały dla wojsk od co najmniej wieku XVII). W roku 1942 pudel był jedną z 32 ras psów oficjalnie zaklasyfikowanych jako psy pracujące dla na pierwszy rzut oka można dostrzec pełnego energii, inteligentnego i eleganckiego psa o kwadratowej budowie i harmonijnych proporcjach. Oczy są bardzo ciemne, owalne, emanujące spojrzeniem czujnym i inteligentnym. Pysk (kufa) prosty, mocny, wargi przylegające. Uszy raczej długie, opadające, płaskie, zaokrąglone na czubkach, porasta je długa, falista sierść. Ogon ulokowany wysoko – u psów wystawowych może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ całkowitej długości w krajach, gdzie obcinanie uszu i ogonów nie jest zakazane. Kiedy zwierzę jest rozluźnione, ogon wisi nisko, podczas aktywności trzyma go naturalnie kręcona, wełnista i gęsta – u psów wystawowych wymagane jest tzw. lwie cięcie lub do niego zbliżone. Charakterystyczne „fryzury” nie są jednak znakiem XIX-wiecznych psich elegantów, ale psów pracujących. Wzorzec strzyżenia został obmyślony z myślą o obowiązkach, jakie psy wykonywały: aporterom dowodnym pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej i szyi, aby chroniła organizm przed wychłodzeniem, wygolony zad miał zmniejszać opór wody w czasie pływania. Wyróżnia się dwa rodzaje szaty: lokowatą (delikatny, wełnisty, ale gęsty włos, mocno kędzierzawy, odporny na ucisk dłoni, tworzący równe loki) i sznurową (podobny strukturą do lokowatej szaty z tym, że włosy tworzą charakterystyczne sznury, które u psów wystawowych powinny mieć długość co najmniej 20 cm)Umaszczenie z reguły jednolite, ale zdarza się łaciate. W obrębie rasy występuje wiele wariantów kolorystycznych: biała, czarna, srebrna, morelowa, brązowa, czerwona, kremowa; czasem widoczne są pręgi; sierść na uszach i kryza mogą mieć ciemniejszy pies pracujący (przeważnie myśliwski), często przejawia zachowania instynktowne, głównie oznaczanie terytorium i instynkt łowiecki, który jest wyraźniejszy niż u innych ras. Uważany za psa bardzo energicznego, który łatwo się nudzi, co prowadzi do psocenia. Figlarny charakter to tylko jedna strona medalu, bowiem pudel to pies znany przede wszystkim z lojalności i łatwości w uczeniu się (również posłuszeństwa), dzięki czemu może okazać się idealnym psem do chorobą dotykającą pudle jest choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy), skręt żołądka, zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność i niedoczynność), padaczka, choroby nerek, dysplazje stawów, zapaść tchawicy, rak. Rasa jest też podatna na mniej groźne dolegliwości, w tym infekcje ucha prowadzące do zapalenia – przyczyną takiego stanu rzeczy jest, prawdopodobnie, wrastająca do wnętrza małżowiny sierść, zbierająca woskowinę i zanieczyszczenia. Aby uniknąć tej nieprzyjemnej przypadłości, zaleca się regularne czyszczenie uszu i usuwanie włosów z kanału słuchowego. Zawsze należy skonsultować się z weterynarzem, jeśli wystąpi infekcja tego wrażliwego dane i w kłębie: 45 – 62 cmMasa: 16 – 25 kgDługość życia: 11 – 12 latPudel duży – „pudel” pochodzi z języka dolnoniemieckiego, oznaczające tyle, co „pluskać się/taplać się”; Hund to natomiast niemieckie określenie biorą udział w wielu konkursach sportowych, w tym agility, pokazach posłuszeństwa, tropienia, a nawet duży został ulokowany na 2 miejscu w rankingu najinteligentniejszych ras, stworzonym przez Stanley’a często uważa się za psy hipoalergiczne, których sierść nie uczula. Sekret tkwi w dłuższym niż u innych psów procesie wzrostu włosów połączonym z mocnym skrętem. Dzięki lokom alergeny i martwy naskórek uwalniają się wolniej. Mimo to, u osób wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, głównie z przyczyny silniejszego alergenu, jakim jest Artur Schopenhauer posiadał dwa pudle: Atmę i dramacie Goethego „Faust” Mefistofeles po raz pierwszy pojawia się pod postacią czarnego domoweRasy psówWilczarz irlandzkiCocker spaniel angielskiAmstafBeagleSeter irlandzkiAkitaLeonbergerBorder collieMastif tybetańskiMastyf angielskiPies faraonaBulmastifSznaucer olbrzymNowofundlandOwczarek podhalańskiDogue de BordeauxOwczarek kaukaskiDobermanBernardynChow chowSznaucer miniaturowyGolden retrieverLabradorHusky syberyjskiOwczarek niemieckiDog niemieckiRottweilerBerneński pies pasterskiGrzywacz chińskiBulterierBuldog king charles spanielYorkshire TerrierPsowatePies dingoLikaonCyjonWilk Internauci masowo zaczęli udostępniać zdjęcia Yogiego porównując jego "twarz", do znanych aktorów i nie widzę podobieństwa, ale faktem jest że ten pies ma bardzo "ludzką twarz" ;)ja pier*** pudel, ty jak cos jebnieszJest w tym psie coś niepokojącego. Takie podobieństwo do człowieka brrrNie. Wygląda, jakby w jakiejs aplikacji, jakimś lepszym snapchacie nałożono na kogoś filtr psa. Wygląda więc jak ktokolwiek, może nawet i Kornik psa, na wiekszosci zdjec, miala kontakt z komentarze (117)To jest człowiek zamieniony w psa...... Albo człowiek w następnym swoim zyciu - reinkarnacja...Ale raczej to pierwsze.... A wy mówicie, ze takie rzeczy nie istnieją... Czy jestescie pewni ????Jake to bardziej taki smutnawy Labradorek :DBardziej do Rusella gdzie tam. Toż to Radziu Majdan 😂😂😂Ohydny. Pewnie jej maz posuwal s** i tak, ale to Jake jest podobny do Yogiego a nie odwrotnie;)co za bzdury, kto widzi podobieństwo Yogiego do Jaka Gyllenhaal , chyba tylko pudelBardziej przypomina Ewoki z Powrotu JediNiby gdzie to podobieństwo?No ja też zauważyłam że jest coś w nim niepokojącego!!!!! Haha kofany psiulek ale taki jakiś jednocześnie przerażający to przez te usta psie, jak po botoksie...Podobny nie jest do tego aktora, ale oczy ma takie ludzkie-brrr.

jak wygląda pies pudel