Kliknij tutaj --> tour de mont blanc z namiotem

If you don't fancy being guided and trekking in a group then perhaps a Tour du Mont Blanc self guided trek is the best option for you. We offer self guided options for the Tour du Mont Blanc treks where all the accommodation and meals are sorted for you and we give you detailed route information including maps, route cards, local information, making your trek hassle free. The Tour du Mont Blanc (TMB) is a loop hike of ~110 miles with ~30,000 feet of elevation gain (and subsequent loss) that circumnavigates Mont Blanc massif, a 16,000-footer in the Alps. The trail’s highest point is 8,700 feet, which is not high enough to cause altitude sickness in most people. Hi, I am planning to hike Tour Du Mont Blanc in July. I read that a handheld GPS with preloaded maps will be helpful. I also read that if there is GPS app on one's smart phone then I don't need to purchase an expensive hand held GPS. The TOPO Maps app is only for the US. Not sure if Trimble Outdoors app work for TMB. Training Guidelines for the Tour du Mont Blanc Revised and updated November 2021 Often referred to as the toughest one-day sportive in the world, the Tour du Mont Blanc is a loop through three countries (France, Switzerland and Italy) around the highest mountain in Europe. The route covers 338km with 8,500m of climbing. Cassandra: Tour du Mont Blanc circumnavigates [western] Europe's highest peak. So, you go around it in about 10 days, each day about 10 miles for a total of about 100. Each day you see a different valley, a different glacier, a different view of the great mountain. The Tour du Mont Blanc is partly in wooded farmland and partly above the tree Site De Rencontre 100 Gratuit En Suisse. Haute Route (fr. „Wysoka Droga”) to klasyczny szlak zimowy dla narciarzy alpejskich, prowadzący ze szwajcarskiego Zermatt do francuskiego Chamonix. Latem jego niższy wariant jest dostępny dla piechurów, stając się piękną trasą przez środek olbrzymiego łańcucha Alp. W połowie XIX wieku członkowie English Alpine Club wyznaczyli w sercu Alp wysokogórską trasę, prowadzącą z doliny Chamonix i podnóży Mont Blanc do miasteczka Zermatt, leżącego u stóp Matterhornu. Linia łącząca te dwa miejsca liczyła 180 km i prowadziła przez lodowce i wysokie przełęcze. Otrzymała wtedy angielską nazwę “The High Level Route”. Jednak w 1911 roku, kiedy po raz pierwszy pokonano ją na nartach, została ona przechrzczona na francuską “Haute Route” („Wysoką drogę”) i od tej pory to ta druga nazwa pozostaje w użyciu. Z czasem termin Haute Route uległ rozszerzeniu i oznacza wielodniowy szlak alpejski, jednak oryginał pozostaje tylko jeden. Jest nim szlak z Chamonix do Zermatt. Co to jest Haute Route? Choć wytyczony jako piesza, Haute Route jest obecnie wymagającym szlakiem do wędrówek narciarskich. Prowadzi przez wysokogórski teren, usiany lodowcami, gdzie niezbędne są wysokie umiejętności i przygotowanie. A jednak trasa ta jest, przynajmniej częściowo, dostępna dla każdego. Równolegle do „prawdziwej” poprowadzona jest bowiem łatwiejsza, choć wciąż wymagająca, wersja. Jej angielską nazwę “Walker’s” Haute Route”, można przetłumaczyć jako „trekingowa Haute Route”. Jest to alpejski szlak, poprowadzony oznakowanymi ścieżkami w terenie umożliwiającym wędrówkę. Trudne podejście w ogromnych piargach pod “crux” całego szlaku (fot. autor) Tak wytyczony wariant Haute Route jest znacząco inny. Nie wspina się powyżej 3 000 metrów mija po drodze schroniska, a od czasu do czasu schodzi w doliny, zahaczając o wsie i miasteczka. Choć Alpy kojarzą się zazwyczaj z wysokimi, niedostępnymi szczytami, szlak ten – podobnie jak Tour de Mont Blanc, który opisałem poprzednio – umożliwia bezpieczną wędrówkę i nie wymaga żadnych umiejętności wspinaczkowych. Nie potrzebujesz też na nim żadnego wyposażenia w rodzaju kasku, czekana czy liny. Z drugiej strony pozostaje jednak szlakiem wymagającym ze względu na różnice wysokości, jakie pokonuje się każdego dnia oraz dzienne odcinki do przejścia. Mija 10 najwyższych szczytów Alp i przecina 11 wysokich przełęczy, z których najwyższa osiąga prawie 3 000 m Obok Tour du Mont Blanc, Haute Route jest kolejnym spektakularnym szlakiem w wysokiej części Alp, na przejście którego potrzebujesz 8-12 dni. Transport na miejsce Na pogranicze francusko-szwajcarskie dotarłem pieszo, idąc szlakiem Via Alpina. Jeśli Twoim celem jest jednak tylko Haute Route, najlepszym punktem początkowym będzie Genewa, dokąd dotrzesz wieloma liniami lotniczymi z całej Europy. Z tego miasta łatwo dotrzesz do obu punktów kończących szlak. Transport publiczny w obu kierunkach będzie łatwy: do Francji zawiezie cię jeden z wielu autobusów i mikrobusów ruszających wprost z lotniska; przez Szwajcarię najłatwiej przejechać pociągiem do Visp w dolinie Rodanu, skąd autobus zabierze cię w góry, na południe. Opis szlaku To, być może, najpiękniejszy szlak poprowadzony przez Alpy. Tak twierdzi wielu piechurów, a i ja sam mógłbym podpisać się pod tymi słowami. Choć z drugiej strony nie przeszedłem wszystkich szlaków w Alpach… Lodowce nad jeziorem Lac du Moiry, kluczowy i trudny dzień HR (fot. autor) Początek to zazwyczaj Chamonix, z którego ścieżka prowadzi do Argentiere i w stronę granicy ze Szwajcarią. Po przejściu na drugą stronę szlak przecina kilka wysokich masywów w sercu Alp Walijskich, schodząc do doliny Val d’Anivers, mijając szczyt Rosablanche i schodząc do wsi Arolla. Stamtąd odbija mocno na północ, zataczając dużą pętlę wokół masywu Weisshornu, by doliną, przez wsie Gruben i St Niklaus, zejść do miasteczka Zermatt. Lodowiec w okolicach jeziora Lac du Moiry (fot. autor) Haute Route to wędrówka wśród alpejskich olbrzymów, pokrytych wiecznym śniegiem szczytów, nad głębokimi dolinami, wśród niezapomnianej scenerii. Tak widokowego szlaku trudno szukać w bliższych nam Karpatach. Po dniach spędzonych powyżej 2 500 metrów ścieżka sprowadza też na dno zielonych, alpejskich dolin, między miasteczka, których zabudowa wygląda na niezmienioną od setek lat. Na trasie mijać będziesz malownicze, kamienne przysiółki, jakby żywcem przeniesione ze średniowiecza. Szlak nie prowadzi lodowcami i nie wspina się ponad 3 000 metrów jest jednak wymagająca trasą: każdego dnia musisz wspiąć się i zejść 1 000 lub więcej metrów. Na ok. 10-dniowej trasie suma podejść sięga bowiem 12 000 metrów. Twoje kolana będą ci wdzięczne za lekki plecak oraz wsparcie kijkami teleskopowymi. Każdego dnia musisz też przejść ok. 25 km. Wysokość prawie 3 kilometrów nie wymaga zazwyczaj aklimatyzacji, pamiętaj jednak, że na tym poziomie ciało odczuwa już zmniejszoną ilość tlenu. Oszczędzaj swoje siły. Wysokie położenie szlaku wymaga dwojakiej ochrony: przed słońcem i złą pogodą. To pierwsze oznacza lekkie ubranie, czapkę z daszkiem i krem z filtrem przeciwsłonecznym. To drugie: zestaw odzieży termicznej (temperatura może spaść poniżej zera) oraz komplet odzieży przeciwdeszczowej. Popołudniowe burze są typowym niebezpieczeństwem w sezonie letnim. Gdzie nocować? Szlak na wielu odcinkach przebiega w oddaleniu od cywilizacji. Można jednak zaplanować go tak, by każdą noc spędzać w dolinie lub jednym ze schronisk górskich. Podnosi to znacząco koszty całej wędrówki – noc w schronisku to około 50 Euro, w pensjonacie nawet więcej – dlatego przy mniejszym budżecie zabierz namiot i kuchenkę. W mijanych wsiach możesz kupić jedzenie i paliwo, odpada więc niesienie zapasów na cały szlak. Nocowanie w namiotach jest niestety problematyczne po francuskiej stronie: tam, gdzie ścieżka przebiega przez park narodowy Mont Blanc, nie można rozbijać namiotu. Na szczęście jest to tylko 1 nocleg, który z łatwością zaplanujesz w miejscowości (Argentiere jest dobrym wyborem). Nocowanie pod namiotem po stronie szwajcarskiej jest tolerowane, choć problematyczne jest to, że każdy kanton ma tu swoje osobne prawa. Generalnie – nocowanie wysoko w górach jest OK, o ile robisz to dyskretnie, nie rozbijasz się na środku ścieżki i opuścisz biwak bez pozostawiania śladów. Najlepiej jednak zaplanować wędrówkę tak, by zatrzymywać się na kempingach w dolinach. Takie rozwiązanie wymaga niesienia swojego schronienia, oszczędza jednak kłopotów z rezerwowaniem miejsc w schroniskach, które w środku sezonu bywają bardzo zatłoczone. Będę szczery: od osoby, która przeszła ten szlak przede mną usłyszałem, że znalezienie wolnego miejsca w alpejskim schronie było największą trudnością jaką napotkała. No comments. Alpy nocowanie Podobnie jak na Tour du Mont Blanc, sezon na Haute Route trwa od połowy czerwca do końca września, choć zależy to od warunków w danym sezonie. Początek tego czasu to ryzyko, że napotkasz na szlaku zleżałe płaty śniegu. Wrzesień oznacza też chłodniejsze i krótsze dni oraz zamkniętych wiele schronisk. Magiczny zachód słońca nad doliną d’Annivers (fot. autor) Przykładowy plan wędrówki Haute Route może wyglądać następująco: dzień 1: Chamonix – Trient dzień 2: Trient – Champex dzień 3: Champex – Cabane du Mont Fort dzień 4: Cabane du Mont Fort – Sion dzień 5: Sion – Villa dzień 6: Villa – Grimentz dzień 7: Grimentz – Cabane Bella Tola dzień 8: Cabane Bella Tola – Gruben dzień 9: Gruben – St Niclaus dzień 10: St Niclaus -Zermatt Oznakowanie i nawigacja Trekingowa Haute Route jest bardzo dobrze oznaczona. Mapa i kompas mogą być przydatne, zwłaszcza podczas złej pogody, dlatego nie warto z nich rezygnować, szansa na zgubienie się jest jednak niewielka. Znaki to niemal cały czas biało-czerwono-białe paski, choć trafisz też na krótkie odcinki biało-czerwono-niebieskie. Są to miejsca trudniejsze technicznie, wymagające podpierania się dłońmi na podejściach. Pas de Chevres i wspinaczka po jej pionowych drabinach (fot. autor) Mapy obejmujące całość szlaku to 2 arkusze „Carte nationale de la Suisse”: mapa 5003 „Mont Blanc-Grand Combin” i 5006 „Matterhorn-Mischabel”. Najczęściej wybieranym przewodnikiem jest za to klasyczna pozycja Keva Reynoldsa „Chamonix to Zermatt. The Classic Walker’s Haute Route”. Jej ostatnie wznowienie pochodzi z 2015 roku. Wszystkie te pozycje kupisz na miejscu, w Chamonix lub Zermatt. Zaopatrzenie Jedzenie i paliwo bez problemu kupisz w miejscowościach po drodze – z zasady nie warto dźwigać więcej niż 3-4-dniowy zapas. Ceny w małych sklepach są zawsze wyższe, a wybór mniejszy, warto więc celować w markety położone w większych miasteczkach. Już na starcie w Chamonix możesz zaopatrzyć się w rezerwę żywności i uzupełniać ją w drodze. Pamiętaj, że po obu stronach granicy sklepy będą zamknięte w niedzielę. Niekiedy nawet w dni powszednie działać będą z przerwą między 12 a 16. Ceny są dość wygórowane, po stronie szwajcarskiej wyższe niż po francuskiej. Szczyt w chmurach, wieczor nad doliną Arrole (fot. autor) Woda nie jest problemem nigdy – wystarczy, jeśli niesiesz ze sobą 1-1,5 litra i uzupełniasz w mijanych źródłach. Możesz wodę oczyszczać za pomocą filtra lub po prostu zachowaj ostrożność, uzupełniając ją zawsze powyżej osiedli i pastwisk. Potrzebny sprzęt Mój sprzęt, z konieczności, był identyczny z tym, jaki miałem na szlaku wokół Mont Blanc. A zatem: lekkie ubrania na upał i 2 warstwy termiczne na zimne dni, plus kurtka przeciwdeszczowa Salewa Pedroc GTX. Mój sprzęt mieścił się w 50-litrowym Deuter ACT Lite. Niosłem niskie buty trekingowe Merrell Moab Ventilator, idealne na długie dystanse. Niskie obuwie nie kojarzy się może z alpejskimi szlakami, ale mój wybór padł właśnie na nie. Dlaczego warto? Haute Route to szlak ambitny, ale dostępny dla każdego sprawnego turysty. Na jego przejście wystarczy skromny 2-tygodniowy urlop, a takie przejście, wśród najwyższych szczytów Europy, może stać się niezapomnianym doświadczeniem. Także kulturowym. Gdy czasu masz choćby o tydzień więcej, można pokusić się – tak jak ja – o połączenie go z przejściem wokół Mont Blanc. Łącznie będzie to prawie 300 km fantastycznej wędrówki wśród alpejskich olbrzymów. Chwilowy widok na masyw Mt. Blanc, szlak w rejonie Col de la Chaux (fot. autor) Wśród wielu propozycji trekkingów w Alpach Zachodnich największą popularnością cieszy się Trekking wokół Mont Blanc, znany również pod francuską nazwą Tour du Mont Blanc. Mont Blanc (4810 m uważany czasem (niesłusznie) za najwyższy szczyt Europy, przyciąga swoją magią tych, którzy chcieliby na niego wejść lub chociażby popatrzeć z każdej możliwej strony. TMB Przełęcz Col de la Balme. Widok na Mont Blanc, doline L’Arve i Chamonix Jednocześnie jest to jeden z najbardziej „przyjaznych” trekkingów. Trasy nie są trudne. Drabiny i sztuczne ubezpieczenia napotykamy właściwie tylko podczas jednego przejścia, w Masywie Aiguille Rouges, w dodatku można je ominąć, wybierając inną ścieżkę. Lac Blanc, Mont Blanc, Aiguille du Midi. Widok z Aiguille Rouges Szlak ma wiele wariantów, zróżnicowanych nieco pod względem trudności. Dodatkowo, w części francuskiej funkcjonuje sporo kolejek, które skracają i ułatwiają wycieczki górskie tym, którzy oszczędzają kolana, zbyt wcześnie dostają zadyszki lub zwyczajnie chcą fizycznie odpocząć. Przez Włochy, Szwajcarię i Francję Tour du Mont Blanc przebiega na terenie trzech państw: Italii, Szwajcarii i Francji. Granice przekraczamy oczywiście pieszo, w górach, przechodząc przez wysoko położone, ale wygodne przełęcze. Różnorodność krajobrazów i kultur sprzyja intensywności wrażeń. Trekking mogę z pełną odpowiedzialnością zaproponować rodzinom z chodzącymi po górach dziećmi, osobom, które rozpoczynają swoją przygodę z Alpami, ale także tym, którzy potrzebują „dać sobie w kość”. To jeden z tych trekkingów, który zadowoli każdego. Chamonix u podnóża Mont Blanc Cała tresa Tour du Mont Blanc na ok. 180 km długości, zatem, aby obejść masyw Mont Blanc w ciągu 8 dni, niektóre, mniej ciekawe fragmenty, zostały z trekkingu wyłączone. Poniżej prezentuję ważniejsze doliny i przełęcze na TMB TMB Courmayeur – włoskie centrum alpinizmu u podnóża Mont Blanc Trekking zaczyna się w Courmayeur – mieście położonym u podnóża Mont Blanc, tuż przy wylocie tunelu Mont Blanc. Do Courmayeur zejdziemy również w ostatnim dniu i zamkniemy tym samym pętlę TMB Val Ferret – Włochy, Szwajcaria Na początek przejście włoską doliną Val Ferret na przełęcz Col du Grand Ferret. TMB Col du Grand Ferret. Widok na Val Ferret, Glaciere de Pre de Bar i Mont Dolent Zejście do Szwajcarii, do doliny o tej samej nazwie. Ferret słynie z serów, doskonale nadających się do spożywania na ciepło – raclette. Na trasie zatrzymujemy się w małym gospodarstwie, produkującym sery szwajcarskie. Można spróbować. TMB Val Ferret – tutaj dojrzewa ser, doskonały na raclette Dolina Trent, Col de Balme i Le tour Przejście doliną Trient zaczyna się na przełęczy Col de la Forclaz. Trasa jest bardzo urozmaicona. Początkowo idziemy trawersem wzdłuż zabytkowego kanału, odprowadzającego wodę z lodowca Glacier du Trient, następnie wspinamy się dość stromo na halę les Grands i Col de la Balme. Na Col de Balme stoi małe schronisko. Z przełęczy roztacza się piękny widok na Mont Blanc, dolinę rzeki L’Arve i Chamonix. Zejście do Le tour jest strome i męczące. Masyw Mont Blanc. Widok z Chamonix Chomonix Mont Blanc Chamonix, najsłynniejsze miasto w Alpach i jedno z najdroższych. Miasto alpinistów, przewodników, górskich wędrowców, obieżyświatów czy dziwaków. Pięknie położone, w dość szerokim miejscu doliny L’Arve. Zawsze tętni życiem tych, którzy chodzą po górach, tych którzy tylko je oglądają i planują wjazd kolejką na słynną Aiguille du Midi (3842 m tych, którzy przyjechali tutaj zabawić się w wysokogórskim klimacie miasta. Grupy Apter pozostają w centrum Chamonix przez trzy dni. Horacy Benedykt de Saussure i Jacques Balmat jedni z pierwszych zdobywców Mont Blanc Kolejka Chamonix – Aiguille du Midi w masywie Mont Blanc Mont Blanc, widok z Aiguille du Midi Dolina Le Contemines – Montjoie , Col Bonhomme i Le Chapieux Kolejne dwa dni trekkingu zaczynają się w Les Houches. Stąd obowiązkowo wjazd kolejka w rejon Col de Voza. Przejście tym fragmentem Tour du Mont Blanc pozwala zaobserwować początek najłatwiejszej drogi na Mont Blanc: le Nid d’Aigle, Refuge de Tete Rousse, Refuge de l’Aiguille du Gouter. Atrakcja jest wiszący most nad potokiem Bionnassay i kilka mniej spektakularnych lodowców. Col de la Croix du Bonhomme otwiera widoki na uroczą doline Glacier i graniczącą z masywem Mont Blanc grupę Beaufortain. Po drodze jest kilka schronisk, co umila wędrówkę, szczególnie tym, którzy lubią raczyć się winem i francuskim serem. Dolina Glacier, Col de la Seigne i Val Veny Ville des Glaciers i cały region Beaufortain słyną z wyrobu doskonałych serów, dlatego rozpoczynając wędrówke w Les Chapieux dajemy sobie czas na smakowanie francuskich przysmaków. Trasa wiedzie dnem trawiastej doliny, w ostatnim odcinku czeka nas mozolne podejście na Col de la Seigne. Z przełęczy widzimy włoską dolinę Val Veny i Val Ferret – czyli poczatek naszej wędrówki sprzed kilku dni. Dość wygodną ścieżka schodzimy w dół do włoskiego schroniska Rif. Elisabetta Soldini pod lodowcem Glacier de la Lex Blanche, i dalej nad Lago Combal. Stąd wracamy do Courmayeur – miejsca, gdzie rozpoczynaliśmy trekking. TMB Lodowce Lex Blanche i d’Esteliette – Val Veny TMB Col de la Seigne – widok na turnie Mont Blanc TMB Turnie Mont Blanc z przełęczy Col Checruit iStockLudzie Biwakują W Górach Z Namiotem Przed Mont Blanc We Francuskich Alpach - zdjęcia stockowe i więcej obrazów AlpyPobierz to zdjęcie Ludzie Biwakują W Górach Z Namiotem Przed Mont Blanc We Francuskich Alpach teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Alpy, które można łatwo i szybko #:gm1220390155$9,99iStockIn stockLudzie biwakują w górach z namiotem przed Mont Blanc we francuskich Alpach. – Zdjęcia stockoweLudzie biwakują w górach z namiotem przed Mont Blanc we francuskich Alpach. - Zbiór zdjęć royalty-free (Alpy)OpisLudzie biwakują w górach z namiotem przed Mont Blanc we francuskich wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:5566 x 2485 piks. (47,13 x 21,04 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1220390155Data umieszczenia:29 kwietnia 2020Słowa kluczoweAlpy Obrazy,Chamonix-Mont-Blanc Obrazy,Drzewo Obrazy,Fotografika Obrazy,Francja Obrazy,Francuskie Alpy Obrazy,Góra Obrazy,Góra Mont Blanc Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Klimat górski Obrazy,Krajobraz Obrazy,Kwiat - Roślina Obrazy,Lato Obrazy,Lodowiec Obrazy,Ludzie Obrazy,Lód Obrazy,Natura Obrazy,Niebieski Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć. Od tras dla początkujących po najtrudniejsze górskie szlaki i długodystansowe wędrówki przez USA, Europę, Azję i nie tylko — oto 10 najlepszych szlaków pieszych na naszej przygotowało przewodnik po najlepszych trasach i szlakach na świecie. Mamy informacje o punktach początkowych i końcowych, długości, czasie, jakiego będziesz potrzebować, aby ukończyć każdą trasę, wymaganiach dotyczących pozwoleń, zakwaterowaniu. Do tego jak zawsze — kilka wspaniałych zdjęć, na zaostrzenie przygodowego apetytu. Szykuj wygodne buty i zaznacz te trasy miejsca na swojej mapie!Pacific Crest TrailSzlak Pacific Crest poprowadzi Cię przez waszyngtoński Park Narodowy Północnych Gór Kaskadowych — ShutterstockKiedy: kwiecień - październikCzas przejścia: około 30 dniCamino de Santiago stało się popularnym katolickim szlakiem pielgrzymkowym w X wieku po odkryciu relikwii św. Jakuba, a w XVI wieku zostało uznane za jedną z wielkich pielgrzymek chrześcijańskiego świata, dołączając do tych najważniejszych: do Rzymu i św. Jakuba jest luźnym określeniem trasy, w zasadzie zaczyna się w dowolnym miejscu i kończy w Santiago. Wspomniana wcześniej Droga Francuska (rozpoczynająca się na granicy Francji i Hiszpanii) rozpoczynająca się w Saint-Jean-Pied-de-Port lub Roncesvalles i przechodząca przez miasto León, jak wiele innych zostały z czasem wyszczególnione z całego opcje to Camino Portugués (Droga Portugalska), rozpoczynająca się w Lizbonie (380 mil/610 km), lub czasami w Porto (143 mile/230 km); Camino Primitivo (Szlak Pierwotny) rozpoczynająca się w Oviedo; oraz mniej popularna Camino del Norte (Droga Północna), mniej uczęszczana ze względu na górzysty teren i brak prawdziwych miast do przejścia. Jednak, jak wspomniano, szlak naprawdę zaczyna się od miejsca, w którym Ty czujesz, że tak jest. W przeszłości pielgrzymi szli przecież aż z Polski i krajów Dinarica Wędrówka przez Bałkany to podróż w czasie - Shutterstock Długość: około 2 000 km Punkty początkowe/końcowe: Predjamski Grad, Postojna, Słowenia / Valbona, Albania (biały szlak)Kiedy: maj-listopadCzas przejścia: około trzy-cztery miesiąceTo być może najmłodszy z proponowanych i najmniej opisany, ale niezwykle obiecujący szlak, łączący wszystkie kraje bałkańskie. Prowadzi przez „ostatnie dzikie góry Europy” - Alpy Dynarskie i góry Šar, nie szczędząc przy tym pięknych widoków. To nadal też trochę podróż w czasie przez Albanię, Bośnię i Hercegowinę, Chorwację, Kosowo, Macedonię, Czarnogórę, Serbię i Słowenię. Główna, mająca ponad 1200 kilometrów, najlepiej przygotowana trasa — biała — łączy najwyższe szczyty gór dynarskich. Niebieska trasa schodzi ku wybrzeżu Adriatyku — szczyty będą tu niższe, ale za to owiewać Cię będzie morska bryza. Zielony szlak, prowadzący przez lasy przygotowywany jest z myślą głównie o rowerzystach, ale pozostałe odcinki też oferują nie tylko piesze wędrówki. Może zboczysz nad rzekę Neretva, Tara czy Una i zrobisz sobie przerwę na rafting?Szlak wybrzeżem WaliiTa wędrówka doskonale oddaje piękno walijskiego wybrzeża — ShutterstockDługość: 870 mil (1,400 km)Punkty początkowe/końcowe: Chepstow/ Queensferry, Walia, Wielka koniec marca-koniec październikaCzas przejścia: trzy miesiąceOtwarty w 2012 roku, Wales Coast Path jest pierwszym szlakiem, który pokrywa całą linię brzegową kraju. Składa się z wielu krótszych ścieżek, które zostały połączone w całość i na nowo oznakowane. Zadbano też o lepszy dostęp z pobliskich miast i przez 11 parków narodowych lub rezerwatów dzikiej przyrody, jedynie w około 20% przez drogi publiczne (a drogi te są zazwyczaj i tak bardzo spokojne, jednopasmowe), szlak ten naprawdę pozwala doświadczyć piękna i dzikości Walii. Biegnie też w pobliżu zabytków takich jak kościoły, ruiny zamków, urokliwe wioski rybackie i tym podobne, więc znajdzie się też coś do przez stolicę Cardiff, brzegiem szerokich zatok, wzdłuż pięknego wybrzeża Pembrokeshire (wypatruj delfinów!), obok gór Snowdonii, miniesz „włoski”, fantazyjny Portmeirion, okrążysz piękną wyspę Anglesey i zakończysz marszem wzdłuż północnego wybrzeża. Na całej trasie znajdują się dogodne kempingi i wiele atrakcji. Trzy miesiące mogą jednak nie wystarczyć!Torres Del Paine, PatagoniaTrekking w Patagonii to marzenie każdego globtrotera - ShutterstockDługość: 76 -135 km zależnie od trasyPunkty początkowe/końcowe: Laguna Amarga/ Las TorresKiedy: grudzień- marzecCzas przejścia: około 8-10 dniTreking w Patagonii to marzenie każdego poszukiwacza przygód. Najpopularniejsze trasy Torres Del Paine to 76-kilometrowa trasa „W” oraz 135-kilometrowa trasa „O” - tak, ich nazwy odzwierciedlają kształty tras. Polecamy zrobić pętlę — czyli opcję „O” - dookoła masywu Torres Del Paine. Wejście na szlak podlega regulacjom, więc nie jest na nim zbyt tłoczno. Określona jest jego przepustowość (80 osób dziennie) oraz kierunek (przeciwny do ruchu wskazówek zegara). Centralny punkt Parku Narodowego Torres Del Paine, czyli słynne trzy skalne wieże jest dostępny z obu tras, które łączą się na pewnym że szlak jest naprawdę na topie wstęp do parku i noclegi warto zarezerwować z wyprzedzeniem. Pamiętaj, że obecnie pętle musisz zacząć w Camp Las Torres i kierować się w stronę Serón. Jako baza wypadowa najlepszym miejscem będzie chilijskie Puerto Natales gdzie nie tylko uzupełnisz zapasy, ale możesz też wypożyczyć niezbędny sprzęt. Nie zapomnij o kremie z filtrem i okularach chroniących przed promieniowaniem UV, które w tej części świata jest bardzo się dobrze, żeby na trasie pozostało Ci jedynie cieszyć się widokami spektakularnych gór, lodowcowych jezior i nieziemskiej to Cape TrackPrzylądek Leeuwin to najbardziej wysunięty na południowy zachód punkt Australii — ShutterstockDługość: 84 mile (135 kilometrów)Punkty startowe/końcowe: Cape Naturaliste/ Cape Leeuwin, Australia ZachodniaKiedy: cały rokCzas przejścia: 6-7 dniW południowo-zachodnim zakątku Australii, około 300 km na południe od Perth, znajduje się wybrzeże Margaret River, na Oceanie Indyjskim. Znajdziesz tam jedną z najpiękniejszych nadmorskich tras pieszych i (przypadek?) jedne z najlepszych winnic w kraju. Nazwa nawiązuje do latarni morskich na dwóch przylądkach, które oznaczają punkty początkowe i końcowe wędrówki, cała trasa znajduje się w parku narodowym, ale jest otwarta dla wszystkich i nie wymaga żadnego pozwolenia. Opłaty czekają Cię tylko za camping (nie możesz rozbijać się na dziko), ale są dość niskie, około 10 dolarów za samo podjęcie tej wędrówki czekają Cię wspaniałe nagrody: co najmniej tydzień wdychania cudownie świeżego powietrza, odwiedzania nieskazitelnych plaż i pól dzikich kwiatów zamieszkałych przez kangury. Do tego trafisz też na nieco ciekawych formacji skalnych i malowniczych wodospadów. Błękitne niebo i orzeźwiająca bryza sprawiają, że jest to jedna z bardziej przyjemnych pieszych eskapad w Australii, a jeśli nie masz ochoty na noszenie namiotu, wzdłuż szlaku znajdują się bardziej komfortowe opcje zakwaterowania: różnego standardu chaty, a nawet czterogwiazdkowe kurorty plażowe. To jakby tych naturalnych „nagród” na szlaku było Dome HikeHalf Dome Hike to nie jest szlak dla ludzi o słabych nerwach i lęku wysokości — Shutterstock Długość: 17 mil (27 kilometrów)Punkty początkowe/końcowe: Park Narodowy Yosemite, Kalifornia, USAKiedy: dostępne tylko w maju - październikuCzas przejścia: 10 - 14 godzinKolejna popularna wycieczka, kolejna, na której liczbę miejsc regulują bilety wstępu, więc kolejna, którą trzeba rezerwować i zaplanować z wyprzedzeniem. Tu rezerwacje wstępu przyznawane są na zasadzie loterii. Dopilnuj terminu na stronie parku, a w kwietniu następnego roku zostaniesz poinformowany, czy Ci się udało. Dostęp do trasy jest też ograniczony fizycznie: stalowe liny i drewniane deski są umieszczane w lecie, a następnie usuwane pod koniec października, co czyni trasę dnia na Half Dome może wejść maksymalnie 300 osób. Trasa jest popularna, ale to trochę jak z wejściem na Giewont — to, że wszyscy to robią, nie znaczy, że jest dla każdego. Czeka Cię 4 800 metrów przewyższenia, a odwodnienie jest najczęstszą przyczyną problemów wśród turystów na szlaku. Nasłonecznienie odkrytego wśród skał szlaku sprawia, że i tak już uciążliwa wędrówka jest jeszcze trudniejsza, ponieważ zaleca się zabranie ze sobą co najmniej czterech do pięciu litrów wody. Choć wspinaczka jest jednodniowa to zupełnie „na lekko” jest nie do zrobienia. To oczywiście jedna z topowych górskich wycieczek w znanym amerykańskim Parku Narodowym Yosemite, ale jeśli już tam dotrzesz, to możesz też wybrać inne szlaki. Wszystkie zapewnią wspaniałe widoki i poczucie LawangW Parku Narodowym Gunung Leuser żyją orangutany sumatrzańskie — ShutterstockDługość: różne Punkty startowe/końcowe: Park Narodowy Gunung Leuser, Sumatra, IndonezjaKiedy: cały rok, ale w grudniu i styczniu jest więcej opadówCzas przejścia: od trzech godzin do pięciu dni, w zależności od pakietuPark Narodowy Gunung Leuser jest chronionym regionem bytowania orangutanów, waranów, makaków, a nawet nosorożców, tygrysów i węży! Bukit Lawang Jungle Trekking prowadzi programy eko-turystyczne i ma w ofercie krótkie np. trzygodzinne wycieczki, przyjazne dla dzieci opcje eksploracji dżungli, po dłuższe wycieczki — do pięciu dni, przez mokradła i gęsty las, przez szczyty zatopione w dżungli, z noclegami co noc w nowym wycieczki zawierają zezwolenia na wejście do parku i przewodnika, a podczas tych dłuższych wędrówek przewodnik opowie Ci o lokalnej kulturze, wskaże rzadkie i lecznicze rośliny oraz przedstawi historię parku i regionu. Dłuższe wędrówki nie oznaczają, że musisz nosić ze sobą cały swój ekwipunek; będą przygotowane dla Ciebie pola namiotowe z namiotem i lokalnym jedzeniem, więc wszystko, co musisz wziąć, to plecak dzienny z wodą, środkiem przeciw owadom, bandażami taki nocny postój znajduje się w okolicy jakiejś atrakcji: punktu widokowego, jeziora, czy rzeki. To oznacza opcje na pływanie, niesamowite zdjęcia i, miejmy nadzieję, nawet wypatrywanie dzikich zwierząt. Biwakowanie z odgłosami dzikiej dżungli wokół to niesamowite doznanie! Sam treking to nie koniec przygód: część drogi powrotnej możesz spłynąć rzeką, na tratwie!Szlak graniczny w górach Harz Długość: 60 mil (97 kilometrów)Punkty początkowe/końcowe: Hornburg/ Tettenborn, NiemcyKiedy: kwiecień-październikCzas przejścia: pięć-sześć dniKończymy prostszą wędrówką przez (stosunkowo) mało wymagający teren puszczy Harz. Szlak biegnie wzdłuż niegdysiejszej linii żelaznej kurtyny; rozległy pas ziemi od Morza Barentsa w północnej Finlandii aż do Morza Czarnego stał się za czasów Związku Radzieckiego rodzajem ziemi niczyjej i był stopniowo odzyskiwany przez jest to trasa uwielbiana zarówno przez rowerzystów, jak i pieszych wędrowców, a ten odcinek szlaku jest połączony z szeregiem drewnianych schronisk, oraz z małymi wioskami po drodze. Zawsze możesz więc gdzieś uzupełnić zapasy, a po długim dniu marszu czekać będzie na Ciebie zimne niemieckie inna nagroda czeka na ciebie jeśli podejmiesz małą grywalizację. Pamiętasz może instytucję książeczki PTTK- owskiej? Tu Harzer Wandernadel prowadzi Cię do interesujących miejsc w regionie, a jeśli podbijesz pieczątkę w 20 z 222 punktów, dostaniesz pamiątkową IslandiaNa islandzkich szlakach rzeki będziesz nie tylko podziwiać, ale też przekraczać w bród - Shutterstock Długość: 54 km (+27 km z kontynuacją Fimmvorduhals)Punkty startowe/końcowe: Landmannalaugar/ PorsmorkKiedy: czerwciec-połowa przejścia: około 4 dni (+ 2 dni)Szlak Laugavegur to najbardziej znana, długodystansowa trasa trekkingowa w południowej Islandii. Często wędrówkę przedłuża się też na szlak Fimmvorduhals (dodatkowe 27 kilometrów długości), który zaczyna się na południowym krańcu Laugavegur i prowadzi niemal do samego Atlantyku. Obie trasy prowadzą przez wulkaniczny interior (wnętrze), a więc sięgają do serca tej wulkanicznej wyspy, a więc pozwalają doświadczyć wszystkich niemal typów islandzkiego więc góry mieniące się tęczowo dzięki związkom siarki, lodowce i pola zastygłej lawy, otwarte przestrzenie z tundrową niską roślinnością. Szlak nie jest zbyt wymagający, ale kiedy uświadomisz sobie, że najmłodsze kratery powstały tam podczas erupcji wulkanu Eyjafjallajökull w 2010 roku serce zaczyna bić nieco wskazówka: na starcie w Landmannalaugar można rozgrzać się w gorących źródłach!Bonus: Główny Szlak Beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego,Na tej liście mogłoby znaleźć się jeszcze kilka tras z całego świata np. Kalalau Trail na Hawajach, Te Araroa czy któryś z nowozelandzkich Great Walks, albo popularny Tour Du Mont Blanc. W zestawieniu brakowało nam jednak polskiego akcentu. Trekking w Beskidach zimą - ShutterstockDługość: 517 kilometrówPunkty początkowe/końcowe: Ustronie/WołosateKiedy: kwiecień-październikCzas przejścia: 3-4 tygodnie Główny Szlak Beskidzki to ponad 500 km szlak łączący pasma górskie południowo-wschodniej Polski. Formalnie zaczyna się w Ustroniu, a kończy w Bieszczadach. Jednak dość popularne jest pokonywanie go z Wołosatego w kierunku Beskidów. Na całej długości, przez Beskid Śląski, Żywiecki i Makowski, Gorce, Beskid Sądecki, Niski i Bieszczady prowadzi nas oznaczenie czerwone. Choć to wszystko nie są bardzo wysokie góry, a na szlaku znajdziemy schroniska, więc własny namiot nie jest konieczny to długość trasy i zmiany pogody w polskich górach mogą dać w kość. Kto Ci jednak zabroni podzielić tę trasę na krótsze etapy i zaplanować sobie długie weekendy na szlaku?Czy podobał Ci się ten artykuł? Po więcej inspiracji podróżniczych zapraszamy na Stories. Proč právě Tour du Mont Blanc? Majestátní zaledněný vrcholek nejvyšší hory Evropy se zdvihá k nebesům na pomezí Francie, Itálie a Švýcarska. Naším cílem však nebude jej zdolat. Budeme putovat v těsné blízkosti Mont Blancu a ze tří světových stran obdivovat jeho monumentální štíty, hřebeny, skalní žebra a pilíře obklopené ledovci. Cesta nejkrásnějšími partiemi legendární vysokohorské trasy Tour du Mont Blanc (TMB) obtáčí vrchol v délce více než 170 km a vede rozkvetlými horskými loukami, zelenavými lesy i pastvinami. Občas nás zavede do civilizovaných údolí, abychom vzápětí zase stoupali k vrcholkům, vodopádům a ledovcovým jezerům. Pohybovat se budeme ve výškách od 1 000 do téměř 3 000 m. Trek si užijeme ve skupině maximálně 15 účastníků. Cena zahrnuje dopravu klimatizovaným autobusem 1x přejezd italským autobusem, 1x vlakem ve Francii, 1x zubačkou pod masiv Mont Blancu 6x ubytování v horské chatě a 1x v klášterní ubytovně průvodce informační brožuru pojištění proti úpadku cestovní kanceláře Cena nezahrnuje lanovku na vrchol Le Brévent (cca 27 €) a případné vstupy (muzeum bernardýnů) stravování Ubytování Nocovat budeme 6x v horských chatách, 1x v klášterní ubytovně. Každá chata je trochu jiná, počítejte však s tím, že společné noclehárny bývají pro 10 a více osob (mohou se hodit špunty do uší). Je nutné mít vlastní lehčí spacák. Na chatách téměř vždy fungují umývárny, WC a sprcha (někdy je sprcha placená). Stravování Stravování probíhá individuálně. Na všech chatách lze objednat polopenzi, vždy několik dní předem. Počítejte s tím, že na dvou chatách je objednání polopenze povinné (chata La Boerne 2. den programu – 26 €, a chata Elisabetta Soldini 5. den – 30 €). Tak jako tak tento způsob stravování vřele doporučujeme, trek si tak více užijete (neponesete velké zásoby jídla). Polopenze na chatách stojí cca 20 až 35 € na osobu, večeře bývá bohatá, snídaně skromnější (chléb, máslo, marmeláda, káva, čaj…). Na chatách je zakázáno manipulovat s otevřeným ohněm uvnitř a vařit si na svém vařiči lze pouze venku před chatou, popř. v přístřešku k tomu určeném, často za větrného počasí. Jídlo na obědy a svačiny si vezměte z domova. Dvakrát (4. a 7. den) klesneme do civilizace, kde budete moci dokoupit potraviny. Některé jsou zhruba na stejné cenové úrovni jako u nás, jiné mohou být dvakrát dražší. Cca dvakrát bude možné dát si na nějaké chatě i oběd. Chcete-li vědět víc, přečtěte si text o francouzské, švýcarské nebo italské kuchyni. Kdo s vámi pojede Milan Jána Náročnost Náročnost treku nejlépe posoudíte z údajů v programu zájezdu (délka v hodinách včetně přestávek, celkové stoupání). Celkově je zájezd poměrně fyzicky náročný. Pokud máte zkušenosti s horskými túrami a solidní fyzičku, měli byste jej zvládnout, doporučujeme ale fyzickou přípravu ještě před zájezdem. Účastníci musí být schopni zvládat pohyb ve vysokohorském terénu do nadmořské výšky 3 000 metrů a nést při tom středně těžký batoh na zádech. Půjdeme celkem osm dnů na polotěžko bez možnosti setkání s naším autobusem. Na druhou stranu vaše batohy nemusí být příliš těžké, protože putujeme od chaty k chatě se zajištěným noclehem pod střechou a lze si objednat i polopenzi. Trek je naplánován tak, aby byl dostatek času si během túr odpočinout, kochat se přírodními scenériemi a věnovat se focení. Cestovní pojištění Pojištění si můžete zajistit sami nebo si u nás objednat cestovní pojištění Generali, které kryje i náklady v případě onemocnění Covidem–19 a zahrnuje i pojištění storna zájezdu. Pro horskou turistiku a extrémní sporty doporučujeme celoroční pojištění Alpenverein. U Generali Česká pojišťovna stojí cestovní pojištění na dobu zájezdu 416 Kč (typ Turista 2, destinace Evropa). Proč vyrazit s námi? jsme CK pro lidi mladé věkem nebo duchem tmelíme partu, abyste se cítili jako mezi kamarády spousta informací od kvalifikovaného průvodce dbáme na bezpečnost v horách úspěšně fungujeme už 25. sezónu Související informace Fotky z minulých zájezdů na Tour du Mont Blanc: Jana Fuksová – Tour du Mont Blanc 2021, Michal Kuška a Petr Chlubna – Tour du Mont Blanc 2020, Jan Rábik – Tour du Mont Blanc 2017, Andrea Kalinová – Tour du Mont Blanc 2016 Geografie Francie, Geografie Švýcarska, Geografie Itálie, Zájezdy do Francie, Zájezdy do Itálie

tour de mont blanc z namiotem